Büyük bir ocak görüyordu düşünde.Ateşinin kıvılcımları etrafa saçılan büyük bir aş ocağı...Ocağın üzreinde büyük bir kaza vardı;gece gibi kara...Ateş arttırkça artıyor ve kazandaki su kaynadıkça kaynıyordu.Derken kazandaki sular taştı,taştı.Taşan sular dahada çoğaldı.Her yanı sular kaplamış, ilkin küçük bir göl oluşmuştu.Gök büyüdükçe büyüdü, ardından deniz haline geldi ve kapladı bütün yer yüzünü...

Konya'da mevsim ilkbahar, tabiat yeniden bir doğuş yaşamanın coşkusu içinde ile şendi; lakin Anadolu Selçuklularının durumu pek kötüydü.Kösedağ mağlubiyeti ile gelen Moğol fırtınası koca devleti perişan etmişti.Zamanında Haçlılara kök söktüren bir koca devlet, Moğollara bağlı halde son demlerini yaşıyordu.

Abdülaziz Müstevfi,yakın dostu Ertuğrul Gaziyi sarayın kapısında görünce çok sevindi.Alaaddin Tepesin'den şehre bakan sarayda Ertuğrul Gazi , yakın dostuna rüyasını anlatmaya başladı.
- Bir rüya gördüm günlerdir beynimi kemiren bir rüya... Kimselere anlatmadım sana danışmak istedim
+Hayırdır inşallah ne gördün?
Ertuğrul Gazi uzun uzun rüyasını anlattı. Abdülaziz Müstevfi bir müddet sarayın penceresinden Konya'yı seyretti;yeşilin tonlarına bürünmüştü Konya.Sonra mütebessim bir çehreyle arkadaşına baktı.
-Ertuğrul Gazi bilirsin rüya ile amel edilmez amma rüya tamamen inkar da edilmez.Artarak gelen su, soyunun artacağına işarettir.Sana güzel bir muştu gelecek Ertuğrul Gazi.Bir erkek çocuğun olacak ve onun soyundan gelenler öyle büyüyecekler, öyle büyüyecekler ki sonunda yer yüzüne hakim olacaklar.

ERTUĞRUL GAZİNİN YÜZÜ AYDINLANDI. SÖĞÜT'E GERİ DÖNERKEN SEVİNCİNDEN İÇİ İÇİNE SIĞMIYORDU. KENDİ SOYUNDAN GELENLER CİHANA HÜKMEDECEKTİ...