İlk ve orta öğretimde okutulan Osmanlı tarihinin anlatış şekli etkilemiş olacak ki, hayranlık ile hafızama yerleştirmiştim. Bu ilgiden dolayı sonraki zamanlarda, başka kaynaklardan da okumaya çalıştım Osmanlı tarihini. Fakat önceki intibalarımla taban tabana zıt bilgiler karşıma çıkınca, Osmanlıyı atalarımız olarak göremiyorum. Ama her yıl, Osmanlının ilk başkenti olan Bilecik ilimize bağlı Söğüt ilçesine koşan, orayı aralarında paylaşılamayan siyasilerimizi anlamakta güçlük çekiyorum.

İkinci padişah Orhan Bey den itibaren tümü tahta varis olmasını istedikleri çocuklarını Rum, Bulgar, Rus, Sırp. İtalyan, Fransız, Ermeni ve Yahudi asıllı kadınlardan olmasını istemeleri, es kaza bir Türk kadından çocukları olmuş ise, anasını ve çocuğunu hemen öldürtenlere, ata denmemesi gerekmezmi?

Padişah 1. Selim (Yavuz Sultan Selim) den itibaren tümü, aynı zamanda İslam toplumunun halifesi olmuşlar ve buna rağmen hemen hepsi içki ve şehvet düşkünlüğüne devam etmişlerdir. Yabancı kanı ile allak bullak olmuş, saltanat uğruna baba, oğul ve kardeş katliamları yapan bir soy, saray hazinesinin ganimet ihtiyacı için çıktıkları seferlerde, Anadolu Türklerini telef ettiren, buna rağmen Türkleri sürekli dışlayan ve hazinenin imkânlarını devşirme yeniçeriye peşkeş çekenlere, ata demek doğru olurmu?

Osmanlının marifeti bu kadar da değil. Sefer ilanında Türklerin tümünü çağırırken, kürtlerin ağalarına mektup yazıp, uygun gördüğün kadarını alıp savaşa gelesin demek sureti ile bir kere daha ayrıcalık yapmışlardır.

Asırlardır istismar edilen Türk milletinin vefasını anlayan Atatürk, hür ve bağımsız Türkiye Cumhuriyetini kurarak hak ettiği değeri kazandırmıştır… Aradan geçen 90 yıl boyunca, ulus devlet anlayışının sürekli aşındırıldığını görüyoruz… Cumhuriyetin ilk yıllarında ödemek zorunda kaldığımız Osmanlı borçları yetmezmiş gibi, vaktiyle baş tacı olan ve halada emek siz geçinmenin yollarını arayan ermenileri bizlere besletme projeleri tezgâhlanmaktadır.

Amerikalıların her yıl zorladığı bu amaca, Avrupanın lideri sayılan Fransızların kabul ettikleri soykırımı inkâr yasası ile önemli bir adım atıldığını anlamayana, aşağıda eklediğim ve Mehmet Bedrettin AY’ın hazırladığı mail’in bazı hususları anlatacağını umuyorum.



Bu memleketin ekmeğini yiyip suyunu mu içiyorsun?
Bu ülkenin ilelebet var olmasını istiyor musun?

Oku o zaman.
Yahudiler Hitlerin elinden kurtulduklarında hiçbir şeyleri kalmamıştı. Bırakın devlet kurmayı yiyecek ekmekleri dahi yoktu. Ancak uluslararası camia Almanya’nın soykırım yaptığını kabul ettiğinde Yahudilere tazminat yolu açılmış oldu. Yahudiler açtıkları davalarla neredeyse tüm Alman şirketlerini ve Alman bankalarını tazminata mahkûm ettirdi. Bugün satılan bir Mercedes den bile belli oranda İsrail hükümetine pay gidiyor ve bu durum gizli değil, zaman zaman gündeme geliyor. İsrail bugün dünyanın en zengin ülkelerinden biri. Ülkelerinde nükleer reaktörlerden tutun en son teknolojiye sahip uçak fabrikaları bile var. Ancak Hitler döneminde dünyanın en zengin ve en gelişmiş ülkesi olan Almanya bir dönem toparlanmış gibi görünse de belini doğrultamadı. Ekonomisi son 10 yıldır gittikçe kötüleşiyor.

Ermenistan çok fakir bir ülke. Hiçbir şeyleri yok. Açlar. Sanayileri, markaları. Avrupa’nın lider ülkesi Fransa’nın bu soykırımı tanıyıp bize tazminat davası açılması yolunu açması bir anda tüm diğer ülkelere sıçradı. Şu an ciğerci kapısında bekleyen kediler gibi ellerinde dosya bekleyen ermenistan hükümeti açacağı binlerce tazminat davası ile Türkiye’yi çok zor duruma düşürecek. Zaten belimiz kurulduğumuz günden beri bükük duruyor, bu tazminatlar Osmanlıyı çökerten kapitülasyonlar gibi bizi de çökertecektir.