On sekizinci asrın başından itibaren Osmanlı Devleti’nin muhtelif bölgelerinde, ekseriyeti yerli eşraftan olmak üzere teşekkül eden bir sınıf ve halk mümessili.

Osmanlı Devleti’nin daha önceki idare usûlünde şehir ve kasabalarda herkes tarafından sevilip sayılan ve kendilerine eşraf ve âyân denilen kimseler bulunurdu. İdareci ve kâdılar, vergilerin ve memleket masraflarının tevzii, toplanması, suçluların yakalanması ve emniyetin sağlanması gibi hususlarda, âyânlar ile iş birliği yaparlardı. Ancak âyânların devlet ve idare üzerinde, resmî olarak hiç bir nüfuzları yoktu. ....