Osmanlı Devleti’nin gücünden çekinen devletler, o dönemde Osmanlı Devleti ile birebir savaşa girmekten kaçınmışlardır. Ancak 17. yüzyıl sonlarına doğru Osmanlı, eski kudretini kaybetmeye başlamıştır. Fırsattan istifade etmek isteyen Rusya, Osmanlı üzerinde saldırgan bir politika benimsemeye başlamıştır.
Osmanlı’nın güçsüzleşmesini fırsat bilen Rusya, Osmanlı Devleti üzerindeki emellerini hayata geçirmek için çalışmalara başlamıştır. Rusya, büyük bir dünya devleti olmanın yolunun sıcak denizlere inmekten geçtiğine inanıyordu. Bu yüzden Osmanlı Devleti’nin kontrolünde olan Balkanlar bölgesinde ayrıştırma politikası uygulamış ve din, mezhep kardeşi olduğu Bulgarları, Yunanları ve Sırpları Osmanlı tarafından kendi tarafına çekmeye çalışmıştır. Ancak bu devletler, Osmanlı’dan koptularsa da Rusya’nın istediği gibi olmamışlardır.

Bununla birlikte Rusya’nın, mezhep kardeşi olduğu Bizans İmparatorluğu’nu İstanbul’da tekrar canlandırma fikri vardı. Bu sebepten de Osmanlı ile savaşçıl bir politika izlemiştir. Bu politikalar arasından şu ana dek etkisi süren en önemli politika ise Ermeni politikasıdır. Balkanlar ve İstanbul konusunda Türklerden istediğini alamayan Rusya, Anadolu’nun doğusunda yaşayan Ermenileri Osmanlı’ya karşı kışkırtmış ve burada kuracağı bağımsız bir devlet ile Akdeniz’e inmeyi hedeflemiştir. Günümüzde bu politikalar tüm dünya kamuoyunda hala ”sözde soykırım iddiaları” adı altında devam etmektedir.