Vakta ki bahar eyyamı gelip, bülbüller dere kenarlarında, gülistanlarda feryâdü terennüme başladığında, tekneler de hazır olunmaya başlandı. Günlerden bir gün bana bir düşünce arız oldu. Kendi kendime çok tefekkür ettim:

— Allaha şükür, Rabbımın yardımı ile, bir alay mücahit gaziyle gelip, din-i mübin uğruna nice zahmetler çekip, şu vilâyeti açtık. Amma bu Arap taifesi, Cihan Padişahının kim olduğunu bilmezler. Hutbeyi Fas Padişahı üzerine okutup, sikkeyi dahi onun üzerine kazdırırlar. Ey koca biçâre Hızır, eğer sana Hak yardım ederse hutbeyi ve sikkeyi şevketlü Selim Han üzerine edebil irsen, ol saadet iksirine kavuşursun. Deyip, o gece istihareye yattım. Güzel hayırlı beşaretler belirdi. Sabah oldukta oturup kahvaltımı edip, kahvemi içlikten sonra âlimleri, eşraf ve âyânı, şeyhleri ve murâbıtları hep huzura....